memleketten manzaralar vol #1

İşe giderken arada geç kalıp taksiye biniyorum, adres anlatmakla uğraşmayayım diye kısadan Ramada Otelin oraya gideceğim dediğim zaman hep bir garip bakış efendime söyleyeyim şöyle dikiz aynasından pis pis süzülmeler altında eziliyor, sanki bir suç işlemişim gibi içime siniyorum.Hatta bir keresinde taksici numaramı istedi (içimden yok artık çüş diyerek ani gürbüz bir tepki vermek geldi fakat  veremedim, hüznümü içime atıp camdan dışarı uzaklara baktım). Anladım ki çalışana hayat zor, turizm sektöründe çalışana daha da zormuş, onlar çevreye karşı  hep 1-0 geride kalmışlar, ezilmiş, örselenmiş, ötekileştirilmişler, otel çalışanları canım memleketimin güzide insanlarınca kabul görememişler..Çok üzülüyorum size otel çalışanları çoook, sadece adres sormak için bile insan sinirlerine hakim olmakta güçlük çekiyor kim bilir siz daha neler yaşıyorsunuz..tey tey..