"Zenginliği paylaşımımızdaki adaletsizliğin ahlakımız üzerinde iğrenç etkileri olur. Bizim ahlak ilkemiz şunu der: ''Komşunu kendin gibi sev!'', fakat bir çocuğun bu ilkeyi izlemesine ve onun ceketini alıp, soğuktan tir tir titreyen yoksula vermesine izin verirseniz, annesi ona ahlak kurallarını asla direkt anlamlarıyla anlamaması gerektiğini söyleyecektir. Bu kurallara uygun yaşarsa, etrafındaki yoksulluğu asla hafifletmeden, kendisi yalın ayak kalacaktır! Ahlaklı olmak lafta iyi bir şeydir,fiiliyatta değil! Vaaz veren rahibimiz, ''Çalışmak ibadettir!''derken herkes başkalarını çalıştırmaya çaba sarfetmektedir. ''Asla yalan söyleme'' derler ancak siyaset en büyük yalandır. Kendimizi ve çocuklarımızı iki yüzlü ahlakla yaşamaya alıştırırız, ikiyüzlülüğün ta kendisidir bu ve bu ikiyüzlülüğümüzü aldatmacayla bağdaştırırız. İkiyüzlülük ve aldatmaca yaşamımızın temeli haline gelir. Ne var ki toplum böyle bir ahlaklılık koşularında yaşayamaz."

Pyotr Kropotkin